• rozległymi przebarwieniami, których nie udało się usunąć podczas gabinetowego wybielania zębów;
• pękniętymi i ukruszonymi zębami,
• niedoskonałościami zgryzu, takimi jak krzywe lub nierówne zęby.

Licówki kompozytowe poleca się także pacjentom z diastemą (szpara między górnymi jedynkami) oraz osobom skarżącym się na nieprawidłowy kształt zębów (zbyt małe lub zbyt wąskie zęby).

Etapy wykonania

Pod względem aplikacji licówki kompozytowe w niczym  nie różnią się od licówek porcelanowych. Na pierwszą wizytę w gabinecie stomatologicznym powinniśmy więc przyjść po wyleczeniu wszystkich ubytków próchnicowych i wykonanym zabiegu higienizacji jamy ustnej (usunięcie kamienia i płytki nazębnej). Bardzo ważne jest również wyleczenie ewentualnej choroby dziąseł, gdyż stanowi ona przeciwwskazanie do założenia licówek.

Jeśli nie występują żadne przeciwskazania licówki kompozytowe mogą być założone podczas jednej wizyty w gabinecie. Najpierw stomatolog określa dokładny kształt i kolor zębów, a następnie izoluje ząb, na który nakładana jest licówka. Chodzi o to, żeby w trakcie zabiegu na powierzchnię licową zęba nie dostawała się ślina. Odizolowany ząb jest osuszany powietrzem, a jego powierzchnia jest wytrawiana specjalnym kwasem, po spłukaniu którego zakłada się bond łączący ząb z wypełniaczem. Na tak przygotowaną powierzchnię nakłada się kompozyt, aż do momentu uzyskania pożądanego efektu wizualnego.